את
Aleph-Tav
Holy Bible
| 1 Kings 22:12 | וְכָל־ | And all | wə·ḵāl |
| הַנְּבִאִ֔ים | the prophets | han·nə·ḇi·’îm | |
| נִבְּאִ֥ים | were prophesying | nib·bə·’îm | |
| כֵּ֖ן | the same , | kên | |
| לֵאמֹ֑ר | saying , | lê·mōr | |
| עֲלֵ֞ה | “ Go up | ‘ă·lêh | |
| רָמֹ֤ת | to Ramoth-gilead | rā·mōṯ | |
| גִּלְעָד֙ | . . . | gil·‘āḏ | |
| וְהַצְלַ֔ח | and prosper , | wə·haṣ·laḥ | |
| יְהוָ֖ה | for YHWH | Yah·weh | |
| וְנָתַ֥ן | will deliver [it] | wə·nā·ṯan | |
| בְּיַ֥ד | into the hand | bə·yaḏ | |
| הַמֶּֽלֶךְ׃ | of the king . ” | ham·me·leḵ | |
| 1 Kings 22:13 | וְהַמַּלְאָ֞ךְ | Then the messenger | wə·ham·mal·’āḵ |
| אֲשֶׁר־ | who | ’ă·šer- | |
| הָלַ֣ךְ׀ | had gone | hā·laḵ | |
| לִקְרֹ֣א | to call | liq·rō | |
| מִיכָ֗יְהוּ | Micaiah | mî·ḵā·yə·hū | |
| דִּבֶּ֤ר | instructed him , | dib·ber | |
| אֵלָיו֙ | . . . | ’ê·lāw | |
| לֵאמֹ֔ר | . . . | lê·mōr | |
| הִנֵּה־ | “ Behold | hin·nêh- | |
| נָ֞א | now , | nā | |
| אֶחָ֥ד | with one | ’e·ḥāḏ | |
| פֶּֽה־ | accord | peh- | |
| דִּבְרֵ֧י | the words | diḇ·rê | |
| הַנְּבִיאִ֛ים | of the prophets | han·nə·ḇî·’îm | |
| ט֖וֹב | are favorable | ṭō·wḇ | |
| אֶל־ | . . . | ’el- | |
| הַמֶּ֑לֶךְ | to the king . | ham·me·leḵ | |
| נָ֣א | So please | nā | |
| דִבְרֶיךָ | let your words | ḏiḇ·rɛ·ḵå̄ | |
| יְהִֽי־ | be | yə·hî- | |
| כִּדְבַ֛ר | like theirs , | kiḏ·ḇar | |
| אַחַ֥ד | . . . | ’a·ḥaḏ | |
| מֵהֶ֖ם | . . . | mê·hem | |
| וְדִבַּ֥רְתָּ | and speak | wə·ḏib·bar·tā | |
| טּֽוֹב׃ | favorably . ” | ṭō·wḇ | |
| 1 Kings 22:14 | מִיכָ֑יְהוּ | But Micaiah | mî·ḵā·yə·hū |
| וַיֹּ֖אמֶר | said , | way·yō·mer | |
| יְהוָ֕ה | “ As surely as YHWH | Yah·weh | |
| כִּ֠י | . . . | kî | |
| אֶת־ | – | ’eṯ- | |
| חַי־ | lives , | ḥay- | |
| אֲדַבֵּֽר׃ | I will speak | ’ă·ḏab·bêr | |
| אֲשֶׁ֨ר | whatever | ’ă·šer | |
| יְהוָ֛ה | YHWH | Yah·weh | |
| יֹאמַ֧ר | tells | yō·mar | |
| אֵלַ֖י | me | ’ê·lay | |
| אֹת֥וֹ | – . ” | ’ō·ṯōw | |
| 1 Kings 22:15 | וַיָּבוֹא֮ | When Micaiah arrived | way·yā·ḇō·w |
| אֶל־ | – | ’el- | |
| הַמֶּלֶךְ֒ | – , | ham·me·leḵ | |
| הַמֶּ֜לֶךְ | the king | ham·me·leḵ | |
| וַיֹּ֨אמֶר | asked | way·yō·mer | |
| אֵלָ֗יו | him , | ’ê·lāw | |
| מִיכָ֙יְהוּ֙ | “ Micaiah , | mî·ḵā·yə·hū | |
| הֲנֵלֵ֞ךְ | should we go | hă·nê·lêḵ | |
| לַמִּלְחָמָ֖ה | to war | lam·mil·ḥā·māh | |
| אֶל־ | against | ’el- | |
| רָמֹ֥ת | Ramoth-gilead , | rā·mōṯ | |
| גִּלְעָ֛ד | . . . | gil·‘āḏ | |
| אִם־ | or | ’im- | |
| נֶחְדָּ֑ל | should we refrain ? ” | neḥ·dāl | |
| עֲלֵ֣ה | “ Go up | ‘ă·lêh | |
| וְהַצְלַ֔ח | and triumph , ” | wə·haṣ·laḥ | |
| וַיֹּ֤אמֶר | Micaiah replied | way·yō·mer | |
| אֵלָיו֙ | . . . , | ’ê·lāw | |
| יְהוָ֖ה | “ for YHWH | Yah·weh | |
| וְנָתַ֥ן | will give [it] | wə·nā·ṯan | |
| בְּיַ֥ד | into the hand | bə·yaḏ | |
| הַמֶּֽלֶךְ׃ | of the king . ” | ham·me·leḵ | |
| 1 Kings 22:16 | הַמֶּ֔לֶךְ | But the king | ham·me·leḵ |
| וַיֹּ֤אמֶר | said | way·yō·mer | |
| אֵלָיו֙ | to him , | ’ê·lāw | |
| עַד־ | “ How many | ‘aḏ- | |
| כַּמֶּ֥ה | . . . | kam·meh | |
| פְעָמִ֖ים | times | p̄ə·‘ā·mîm | |
| אֲנִ֣י | must I | ’ă·nî | |
| מַשְׁבִּעֶ֑ךָ | make you swear | maš·bi·‘e·ḵā | |
| אֲ֠שֶׁר | – | ’ă·šer | |
| לֹֽא־ | not | lō- | |
| תְדַבֵּ֥ר | to tell me | ṯə·ḏab·bêr | |
| אֵלַ֛י | . . . | ’ê·lay | |
| רַק־ | anything but | raq- |
את.net